♡مَـــزرَعـــہ گَــــنـــــدُم♡

ساعت ها تو خونه تنهام ب درو دیوار نگاه میکنم هندزفری تو گوشم خیال پردازی میکنم ...

اگه ۳ ماه پیش راهمو ادامه داده بودم لااقل اینکه ضرر نمیکردم اونم تا این حد ...

طلاهام بره ..از دستم ...سوتی بدم جلوشو ازم آتو بگیره دنیای  عجیبیه ... نمیدونم چرا یه آدم باید اینجوری باشه ... یعنی چی؟

حتی دلش برام نمیسوزه؟

چرا بخشیدمش؟

چرا برگشتم؟

راه برگشتی نداشتم ...خب ...نداشتم دیگه نداشتم 

زندگی من فاصله چاله با چاهه برم جلو تر ی دردسریه برگردمم عقب ی دردسری  

فرار کنم؟

خودکشی؟

تنها دلیل انجام ندادنشون خانوادمه ...فقط خانوده م 

حقیقت وحشتناک تر از اونه ک بشه ب زبون اورد ...

خلاصی کجاست؟😔

خوب نشون دادن چیزای بد واسه ی من خیلی سخته خیلی ...

وقتی همه میگن هیچے قرار نیست عوض بشه تو این یک سال چقدر همه باهاش حرف زدن ...ولی اخرش همینه ...

بیخیال شو ...

یه وب قبلی داشتم ک رمزش یادم رفته توش پر برگای امیدم بود که دونه دونه ریختن رو زمین ...

خواستم ...یه مرزعه بسازم پر گندم ... هر دونه گندم یه دنیا امید 

ولی نشد ...

چقدر روبه رو شدن با واقعیت سخته 

مثه بیوه شدن توی ۱۸ سالگی ..

گندم قرار بود اسم دخترم باشه ...

ولی فک نکنم هیچ وقت قرار باشه به دنیا بیاد🌾

واقعا فشار دادن برگای گوشتیش حال میده!

ولی هنوز زود بخوام بکَنَم بمالم رو صورتم🤔

من نمیتونم کسی که ازارم میده رو نبینم ...

و نمی تونم چیزایی کھ میشنوم رو نشنیده بگیرم😒

میخوام فاصله بگیرم از ادمای سطح شعور و فرهنگشون در حد دهاتیای دهه ۵۰ 

..

زندگی پر از خوشحالیه 

مث رقص بندری تو باشگاه😎

مث دورهمی کنار هم🌷

مث گردش با یه دوست صمیمی

ی سری خط و نشون جدید برا خودم کشیدم ...

الان بیکار و بی عار تو‌گوشی ول میچرخم ...نمیدونم‌ هدفم چیه واقعا نمیدونم بعد اون همه بحران و سختی ...دارم خودمو واسه ی بحران بزرگ تر اماده میکنم ک لازمه ش یه سکوت یک ماهه س

اینقدر مشغله داشتم ک نشد از ولنتاینو دنگ و فنگاش بنویسم ..

ولی اینم ولنگ تایم ما 😂